Finał Ligi Mistrzów, czyli kolejna bezsenna noc rodu Inzaghich

To będzie bezsenna noc w przededniu meczu i bezsenna noc po ostatnim gwizdku. Zgaduję, że Giancarlo Inzaghi to najbardziej sfatygowany człowiek tegorocznej edycji Ligi Mistrzów, choć ani nie musi grać, ani trenować. Ale to on zawsze najbardziej z całej rodziny brał wyniki do siebie. Stambuł już kiedyś złamał mu serce. Nie dość, że jego syn Filippo nie zagrał ostatecznie w finale w 2005 roku, to w dodatku Milan został upokorzony przez Liverpool. Senior rodu potrafi być realistą. Ale nie dopuszcza przygotowywania się do porażki. Mimo że Simone nie ma w teorii wielu argumentów, by jego Inter zatrzymał Manchester City.

FILIPPO LEPSZY NA BOISKU

Przed laty, kiedy bracia biegali jeszcze w krótkich spodenkach po boiskach Serie A, w telewizji Sky ukazał się materiał o całym rodzie. Mama Marina żaliła się dziennikarzom, że ojciec Giancarlo radzi sobie ze stresem gorzej niż jego dwa gigantyczne powody do dumy. Obiektywnie — większą częstotliwość wzlotów gwarantował Filippo. Bezsprzecznie lepszy piłkarz. Trzykrotny mistrz Włoch, dwukrotny triumfator Ligi Mistrzów, mistrz świata. Simone sięgnął raz po Scudetto, ale odkładając osiągnięcia drużynowe — był po prostu gorszym piłkarzem.

RODZINA BEZ ZAZDROŚCI

Role w drugim życiu, już w garniturach, totalnie się odwróciły. Dziś Filippo może tylko pomarzyć o statusie Simone. Nie ma w nim jednak krzty zazdrości. Cała rodzina rozmawia ze sobą przez telefon po każdym meczu braci. Do dziś! A ojciec Giancarlo po awansie Interu do Ligi Mistrzów zadzwonił do Simone 10 minut po tym, jak uczynił to Filippo. On sam pierwszą robotę w seniorskiej piłce dostawał jeszcze od Silvio Berlusconiego, którego był pupilem. Spalił się w Milanie i nigdy nie podniósł. Epizod w Bolonii na poziomie Serie A był o tyle przykry, że dostał kwit ze zwolnieniem po blamażu na własnym boisku 0:4 ze słabiutkim Frosinone. W Simone tez ciśnięto gromami, bo angaż w ukochanym Lazio był w zasadzie dziełem przypadku.

START Z PRZYPADKU

Krewki prezydent Claudio Lotito pogonił Stefano Piolego po przegranych derbach Wiecznego Miasta w 2016 i uparł się na Marcelo Bielsę. Argentyńczyk przyjął ofertę, ale błyskawicznie zrezygnował. Jeszcze latem, kiedy okazało się, że dostał transferowe obietnice bez pokrycia. Simone sposobił się wtedy, by przejąć drugi klub Lotito — Salernitanę. Dostał awans z konieczności. Wskoczył na karuzelę na Stadio Olimpico, bo nie było nikogo pod ręką. Owszem, 17 maja 2017 przegrał finał Coppa Italia przeciwko Juve. Ale od tej pory w decydujących meczach zawsze był górą. Jego aktualna seria to siedem wygranych finałów.

Kiedy przejmował Lazio, klub był na szarym końcu ligi w liczbie sprzedanych karnetów. Największe gwiazdy nawet nie chciały tam dłużej grać. Balde Keita nie odbierał od niego telefonów, bo nie chciał odpowiadać na pytanie, czy w ogóle zamierza kiedykolwiek pojawić się z powrotem na treningach. Juan Sebastian Veron nie mógł uwierzyć, że jego dawny kompan z boiska poszedł w trenerkę. Inny z nich, Giuliano Giannichedda przekonywał, że z tej mąki będzie chleb, ale nie od razu. Czego najlepszym dowodem były spekulacje, że Lotito przymierzał się, by w pewnym momencie zepchnąć go w przepaść i zatrudnić nieudacznika — Vincenzo Montellę. Miał jednak wystarczająco dużo oleju w głowie, by zapanować nad własnym temperamentem. Inzaghi zwykł wymagać piekielnie dużo od swojego zespołu.

TRUDNE POCZĄTKI W INTERZE

Puchar i dwa Superpuchary Włoch nie przeszkodziły mu definiować Lazio w 2019 roku jako zespołu, który „ani nie jest super, ani nie jest zbieraniną kompletnych osłów”. Gdy w Interze pojawił się wakat po odejściu Antonio Contego, wydawał się od początku naturalnym kandydatem. Wywrotka w poprzednim sezonie i harakiri bramkarza Radu z Bologną u schyłku poprzednich rozgrywek sprawiły, że Milan dostał Scudetto na tacy.

WCIĄŻ BEZ ZWOLNIENIA

W bieżącej kampanii nie było opcji, żeby podskoczyć Napoli. Ale cała para od pewnego momentu poszła na Ligę Mistrzów. Udało się odczarować portugalską klątwę — odprawić Porto i Benfikę, które straszyły wcześniej Juventus. Oraz udało się przede wszystkim przetrwać kryzys, choć już w listopadzie ścinano mu głowę. Warto jednak zaznaczyć, że Inzaghi jeszcze nigdy nie stracił roboty jako trener. Kiedyś ten czas nadejdzie. Lecz najwcześniej dopiero w przyszłym sezonie.

FINAŁ LIGI MISTRZÓW: INTER ROZPALIŁ NADZIEJĘ

Rezultaty ligowe były obciachem. Inter doznał aż dwunastu porażek. A to ledwie mieści się w głowie. Kiedy jednak przyszedł etap wciskania gazu — rozpalili nadzieję. Od 23 kwietnia przegrali tylko raz, przeciwko Napoli. Pozostałych jedenaście meczów wygrali. W tym przede wszystkim dwa starcia w półfinale Ligi Mistrzów przeciwko Milanowi. A Romelu Lukaku ponownie zaczął przypominać piłkarza. Z upływem czasu w zasadzie tak istotnego, jak podczas pierwszego pobytu na Giuseppe Meazza, przez co duet z Lautaro Martinezem odzyskał dawny charm.

FINAŁ LIGI MISTRZÓW: KOLEJNE TROFEUM RODU INZAGHICH?

Przed trzema laty Filippo został poproszony o szczerą ocenę talentów brata. Przyznał, że Simone miał większy potencjał, ale był słabszy fizycznie, częściej trapiły go kontuzje. Wskazał nawet: „Ten człowiek zdobył niegdyś cztery gole w jednym meczu Ligi Mistrzów, a i tak nie wywróciło to jego życia do góry nogami w sensie pozytywnym. Gdyby nie problemy z plecami, przerósłby mnie, bo był lepszy technicznie”. Niezależnie od laurki, to Filippo wpakował dwa gole Liverpoolowi w 2007 roku, by dać rodowi jedną z najpiękniejszych nocy w historii. Taką, po której papa Giancarlo też nie mógł zasnąć, choć z przepływu adrenaliny i endorfin. Już wkrótce jego serce zabije ponownie mocniej, gdy kolejny potomek wyjdzie z tunelu obok pucharu, którego smak znał tylko Pippo. Człowiek, który dla odmiany jako trener pewnie się nawet do uszatego trofeum nigdy nie zbliży.

TEKST: FILIP KAPICA (CANAL+SPORT)

Przeczytaj także

Juventus powrócił. Jak Allegri odbudował kandydata do mistrzostwa

Massimiliano Allegri, choć krytykowany za minimalizm, sprawił, że Juventus jest jedynym rywalem Interu w walce o wygraną w Serie A.

4 February 2024

Aktualności, Piłka nożna, Serie A, Sport

Piotr Zieliński i Inter Mediolan: nowi koledzy lepsi od starych

Jeśli faktycznie od przyszłego sezonu Piotr Zieliński będzie reprezentował Inter Mediolan, może zaatakować pełną parą wszystkie fronty. Lepiej nie mogło się to ułożyć.

5 January 2024

Aktualności, Piłka nożna, Sport, WTA

Polacy w ligach zagranicznych – sprawdź, gdzie występują

Polacy w ligach zagranicznych — gdzie występują reprezentanci kraju? Odkąd tylko robienie transferów na szeroką skalę jest w piłce nożnej możliwe, a prawo Bosmana uwolniło rynek profesjonalnych zawodników — trudno połapać się w transferowym szaleństwie. Po wszystkim warto usiąść i jeszcze raz prześledzić, w których ligach możemy spotkać naszych reprezentantów, byłych ekstraklasowiczów czy też po […]

13 September 2023

LaLiga EA SPORTS, Ligue 1, Piłka nożna, Serie A, Sport

Romelu Lukaku i Juventus: flirt, który pokazał, jak nie dbać o wizerunek

Deklarujący przywiązanie do Interu i zarazem adorujący Juventus. Oto Romelu Lukaku w pełnej okazałości. Rekin biznesu i wytrawny negocjator.

2 August 2023

Aktualności, Piłka nożna, Serie A, Sport

Finał Ligi Mistrzów, czyli kolejna bezsenna noc rodu Inzaghich

Simone Inzaghi jako piłkarz nawet nie zbliżył się do sukcesów brata. Ale teraz ma na to szansę jako trener. Role w rodzinie się odwróciły.

9 June 2023

Aktualności, Ludzie sportu, Piłka nożna, Serie A, Sport

Wiosna przyszła przed czasem. Czy to już odrodzenie Serie A?

Wiosna przyszła dla włoskiej piłki za wcześnie, bo krajowe rozgrywki od dawna trawi kryzys – ekonomiczny i wizerunkowy. Jak to zatem możliwe, że doczekaliśmy się klipu promocyjnego Serie A, w którym Fabio Capello z twardym akcentem oznajmia: „calcio is back”?

21 April 2023

Piłka nożna, Serie A, Sport

Tryptyk na horyzoncie. Napoli i Milan zaczynają elektryzującą serię

Milan Silvio Berlusconiego rodził się w bólach. Sprawcą jego problemów było Napoli, z którym wkrótce powalczy o półfinał Ligi Mistrzów.

1 April 2023

Aktualności, Piłka nożna, Sport

Gianluca Scamacca, czyli jaki ojciec, taki (nie) syn

Patrzysz na niego i myślisz: „Bez kija nie podchodź”. Wystrzyżone toto, wytatuowane, wyrośnięte, wyżyłowane. Poznajesz bliżej, czytając wywiady, wsłuchując się w opowieści z szatni jego kolegów, których pierwsze wrażenie było takie jak twoje i stwierdzasz, że rzeczywiście czasami pozory mylą.

25 August 2022

Piłka nożna, Sport