Zmarł Orest Lenczyk. Człowiek z zasadami i wybitny trener

Wczoraj odszedł od nas Orest Lenczyk. Zgasło wyjątkowe światło polskiego futbolu. Przez prawie 40 lat utrzymywał się w roli trenera na najwyższym poziomie w Polsce. W 1978 roku, w wieku 35 lat zdobył z Wisłą Kraków swój pierwszy tytuł mistrza Polski. 23 lata później przyczynił się do kolejnego mistrzostwa Wisły, prowadząc zespół w 18 spotkaniach. W 2012 roku zdobył kolejne mistrzostwo Polski ze Śląskiem Wrocław.

OREST LENCZYK: EUROPEJSKIE SUKCESY

Między pierwszym a ostatnim tytułem minęły 34 lata, co zasługuje na szczególne uznanie. Tym bardziej że w okresie, kiedy polski futbol trawiła korupcja, nigdy nie miał wątpliwości, po której stanąć stronie. Trener Orest Lenczyk miał również sukcesy w europejskich pucharach. Z Wisłą Kraków dotarł do ćwierćfinału Pucharu Europejskich Mistrzów Klubowych. W Pucharze UEFA jako jedyny polski trener w historii wyeliminował hiszpański zespół z rozgrywek europejskich. Jako trener Ruchu Chorzów dotarł natomiast do finału Pucharu Intertoto.

PO PIERWSZE NIE SZKODZIĆ

Człowiek z zasadami i wybitny trener. Legenda polskiej Ekstraklasy. Dla wielu był drogowskazem do zrozumienia podstawowej, jak mówił, roli trenera. Wielokrotnie powtarzał: „Primum non nocere”. Po pierwsze nie szkodzić. Nie szkodzić piłkarzowi treningiem. Prowadzić go w taki sposób, by się rozwijał i mógł uprawiać futbol przez jak najdłuższy czas. Dbał o organizm zawodników jak najlepszy lekarz. Wielu piłkarzy zawdzięcza mu pełne sukcesów, piękne i odpowiednio długie jak na swoje możliwości kariery, choć nie zawsze byli i są do dzisiaj tego świadomi. Podobnie jak trenerzy, których zaskakiwał podejściem do procesu treningowego, ale którzy również dzięki niemu zupełnie z innej perspektywy popatrzyli na ten zawód.

Uczciwy do bólu. Bezkompromisowy. Szalenie inteligentny i wymagający wobec siebie, ale też wobec innych. Bywał ostry w kontaktach z ludźmi. Ale znając Pana Trenera ze wspólnej pracy w sztabie szkoleniowym Cracovii, wiem, że wynikało to z jego życiowych zasad, a nie złej woli. Nigdy nie chciał za dużo mówić o sobie, bo był bardzo skromnym człowiekiem. Kiedy z GKS-em Bełchatów w 2007 roku sięgał po historyczny dla klubu sukces wicemistrza Polski, mówił: „Nie wiem, co to znaczy być dobrym trenerem. Nigdy tak o sobie nie myślałem, chociaż byłem pewny, że nie jestem złym trenerem”. Choć jego życie jest tematem na książkę, nigdy nie chciał jej napisać.

OREST LENCZYK: DŁUGA PIŁKARSKA I TRENERSKA DROGA

Uwielbiał muzykę klasyczną. Tak jak w jednym z jego ulubionych walców Johanna Straussa — Nad pięknym modrym Dunajem — który przepływa przez wiele państw europejskich i wpada do Morza Czarnego, tak myśl o nim będzie zawsze płynęła przez te wszystkie miasta, kluby i serca ludzi, których spotkał na swojej piłkarskiej i trenerskiej drodze. Od Sanoka, przez Krosno, Rzeszów, Dębicę, Mielec, Tarnobrzeg, Chorzów, Katowice, Oławę, Wrocław, Lubin, Poznań, Szczecin, Łódź, Bełchatów i Kraków, gdzie potrafił zdobyć szacunek zwaśnionych od lat kibiców Cracovii i Wisły.

Nigdy nie szukał poklasku, tylko szedł swoją drogą. Kiedy się wypowiadał, jego słowa przechodziły do kanonu cytatów polskich trenerów. Znając Pana Trenera, podejrzewam, że mógłby mieć do mnie pretensje, że za dużo napisałem. Ale wiem, że by mi wybaczył. Bo w głębi duszy, był bardzo wrażliwym człowiekiem.

Żegnaj, Mistrzu!

AUTOR: FILIP SURMA (CANAL+SPORT)